Prawa autorskie

Wszystkie rękodzieła, wzory, opisy, projekty oraz inne zdjęcia zamieszczone w tym blogu, są mojego autorstwa i stanowią moją własność (chyba, że wyraźnie zaznaczę inaczej), w związku z czym ich kopiowanie, publikowanie (w całości lub w części), czy też wykorzystywanie w jakikolwiek inny sposób bez mojej zgody jest zabronione, gdyż stanowi naruszenie praw autorskich (Dz.U. 1994 nr 24 poz. 83). Ar_nika-(-@

piątek, 31 sierpnia 2012

"Górska wędrówka" i odarcie ze złudzeń...

Dziś ostatni dzień sierpnia, czyli pora na wywiązanie się z udziału w wyzwaniu Klubu Twórczych Mam. Przyznaję się, że tym razem temat został potraktowany przeze mnie baaaardzo po macoszemu. Chociaż strasznie przypadł mi do serca, a pomysłów też miałam sporo... Niestety, zabrakło czasu i wyjątkowo kapryśnej ostatnimi czasy weny :-( Za bardzo pochłonęły mnie zmagania remontowe oraz przygotowania do rozpoczęcia roku szkolnego moich synów (miałam napisać "dzieci", ale to już właściwie młodzież...). Prezentuję więc jedynie takie szydełkowe maleństwo:


Wisior z kamienia, który dostałam kiedyś właśnie od syna. Nie pochodzi niestety z gór, ale górskie mają zwykle dość ostre krawędzie... A dlaczego właśnie kamień? Bo przywozimy je całymi garściami z każdej górskiej wyprawy - razem z kawałkami drewna, ale o tym może innym razem... Zarysy gór chyba widać, wieże widokową na szczycie również ;-) więc nieśmiało zgłaszam robótkę na wyzwanie KTM i obiecuję następnym razem bardziej się postarać :-))
 

-(-@

A jeśli chodzi o złudzenia, to z wielkim bólem pozbyłam się ich wczoraj późnym wieczorem, próbując odkopać spod sterty moich gratów biurko w pokoju (i w miarę swobodne dojście do niego), aby po miesiącach wakacyjnego koczowania oddać je w końcu starszemu synowi, któremu już za kilka dni będzie zdecydowanie bardziej potrzebne... Zrozumiałam, że absolutnie nie ma szans, aby wszystkie moje robótkowe przydasie (kuferki, przyborniki, pudełeczka itp.) zmieściły się w małym kącie pod antresolą :-((. 

Z jednej strony strasznie nie chciałabym rezygnować z podstawy od maszyny do szycia, jako bazy biureczka; z drugiej jednak potrzeba mi mnóstwa półek i szuflad, żeby ogarnąć cały ten rozgardiasz... Wiszące szafeczki, o których wstępnie myśleliśmy to zdecydowanie za mało... Ewentualnym rozwiązaniem mogłaby być pojemna szafa z suwanymi drzwiami - kosztem zmniejszenia blatu i przestawienie planowanego ustawienia biurka o 90 stopni, żeby dało się do niej jakoś dojść - przynajmniej do połowy ;-)  Wszystko wciąż przede mną... 

A jeśli macie lub przypadkiem znajdziecie jakieś ciekawe pomysły na maksymalne (czy też wręcz ekstremalne ;-)) wykorzystanie domowej przestrzeni, to będę bardzo wdzięczna, bo niestety wymiana ścian i sufitu na gumowe raczej nie wchodzi w grę, a gdy zacznę wynosić wszystkie swoje rupiecie na strych to nie odnajdę ich przez kolejne dziesiątki lat ;-((

Pozdrawiam -(-@

8 komentarzy:

  1. super wisiorek ... a jakbyś zrobiła sobie szafki z regipsów mój maż ma mi w planah takie zrobic i dzieciakom w pokoju też ... pozdrawiam ciepluteńko

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Pomysł ciekawy, ale obawiam się że mogłyby nie wytrzymać ciężaru :-( Muszę tam schować urządzenie wielofunkcyjne, maszynę i mnóstwo innych rzeczy, które dobrze mieć zawsze pod ręką... Pozdrawiam :-)

      Usuń
  2. Wisiorek przepiękny:))Pozdrawiam serdecznie

    OdpowiedzUsuń
  3. Ciekawie prezentuje się ten wisior! Pozdrawiam!

    OdpowiedzUsuń
  4. Dzień dobry,
    Oglądając te wszystkie cudeńka, które rodzą się z pomysłu, dalej precyzyjnej pracy jestem pod ogromnym wrażeniem. Dziękuję Pani , jak i wszystkim , którzy swoje rękodzieła prezentują. Patrząc na nie można się nie tylko zachwycać, ale i wyciszać, odgradzać od problemów dnia codziennego. To wszystko ma swoją duszę..tak myślę.
    Pozdrawiam serdecznie ...Dziękuję również, że blog o moim Kubusiu ma "zaszczyt" gościć na tym blogu. Odkryłam to dzisiaj zupełnie przypadkowo..
    Babcia Gosia...Babcia autystycznego Kubusia

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Witam serdecznie i bardzo dziękuję!
      Niesamowicie miło jest mi czytać takie komentarze :-) Tworzę, bo czasem po prostu trzeba - choć na krótką chwilę - przypiąć skrzydła i oderwać się od codzienności... Żeby mieć siłę do niej wrócić i walczyć dalej... Cieszę się, że moja prace mają taką "tajemną moc" nie tylko dla mnie.
      Gorąco pozdrawiam! Sercem jestem z Wami :-)

      Usuń

Dziękuję za Wasze komentarze :-)