Prawa autorskie

Wszystkie rękodzieła, wzory, opisy, projekty oraz inne zdjęcia zamieszczone w tym blogu, są mojego autorstwa i stanowią moją własność (chyba, że wyraźnie zaznaczę inaczej), w związku z czym ich kopiowanie, publikowanie (w całości lub w części), czy też wykorzystywanie w jakikolwiek inny sposób bez mojej zgody jest zabronione, gdyż stanowi naruszenie praw autorskich (Dz.U. 1994 nr 24 poz. 83). Ar_nika-(-@

czwartek, 26 kwietnia 2012

Naprawdę próbowałam...


Ten blog miał być z założenia rękodzielniczy, czyli: delikatny, romantyczny, koronkowy itp. Od pewnego czasu z zazdrością obserwowałam tego typu strony prowadzone przez forumowiczki z Kaiem, czy Szyjemy po godzinach. Dziś na przykład przez cały wieczór radowałam oczy zdjęciami cudeniek ozdobionych techniką decupage. Są takie piękne... hmmm... można by wręcz rzec szykowne.
 
Tylko, że... to chyba jednak nie bardzo do mnie pasuje. Nie jestem słodka jak cukierek, delikatna jak koronka ani subtelna jak pąki róży. Dlatego postanowiłam nieco zmienić kolorystykę i wygląd strony, aby poczuć się tu bardziej "swojo". Może nie trafię od razu... co ja mówię: na pewno nie trafię od razu! Ale będę próbować nadal... aż w końcu się tu odnajdę...

Obok - świecznik mojego pomysłu, wykonany ze szklanego słoika ozdobionego szydełkową falbanką... Cienie, które rzuca na ściany i sufit poprzez ażur koronki tworzą niesamowity klimat...

poniedziałek, 16 kwietnia 2012

Dawno, dawno temu...

Kiedy jeszcze chodziłam do szkoły podstawowej bawiłam się w szycie zabawek. W sklepach było wtedy raczej pusto, a poza tym rodzice mieli dużo poważniejsze wydatki, więc maskotki dla siebie i siostry szyłam własnoręcznie. Większość z nich nie przetrwała upływu czasu, ale coś jednak udało mi się zachować: mojego ukochanego wielkiego psa (zresztą nie tylko mojego - koty też lubiły na nim polegiwać ;-) ).

Niestety, nie w całości... Głowa osobno, tułów osobno, skajowe oczy rozpadły się na skutek upływu czasu... A do tego zaginęła gdzieś najważniejsza część psiej morfologii! Diabeł ogonem nakrył! Albo sobie pożyczył, bo właśnie o tę część maskotki chodzi... Ale jak tylko odnajdę na strychu zagubiony psi ogon, na pewno się pochwalę ;-) Pozostałe zwierzaczki rozeszły się gdzieś po świecie, maltretowane przez kolejne pokolenia rodziny i znajomych. Nie wiem, czy któreś jeszcze istnieje... Popytam. A może jednak?

wtorek, 10 kwietnia 2012

Drobiazgi na choinkę

Właśnie minęła Wielkanoc, a ja tu o gwiazdce... Ale to mój pierwszy wolny dzień, hm... nie pamiętam od kiedy. Więc wykorzystałam go m.in. na zaległości blogowe ;-) Wielkanocne koszyczki też mam. Ale raczej poczekają na wykrochmalenie i zaprezentowanie do przyszłego roku...