Byle do wiosny...

Zaczynam mieć straszne zaległości - nie tylko w prowadzeniu własnego bloga i zaglądaniu na Wasze, ale zwyczajnie w życiu... Pracuję, jem, śpię, od czasu do czasu usiądę do nauki (która też jakoś mi nie idzie) i... to by było na tyle... Na więcej nie mam obecnie ani czasu ani energii. 

Może w pewnym stopniu odpowiedzialne za to jest jesienne przesilenie oraz osłabienie po chorobie - zetknięcie się z przedszkolnymi bakteriami doprowadziło do tego, że już w drugim tygodniu pracy rozłożyła mnie angina i skończyło się na antybiotyku :-( Postanowiłam zapobiec kolejnym takim niespodziankom więc przez następne trzy miesiące czeka mnie kuracja uodparniająca - mam nadzieję, że poskutkuje...

A żeby na blogu coś się działo, pokaże dziś naszyjnik, który co prawda powstał już jakiś czas temu, ale jak dotąd nie miałam okazji go ani pokazać, ani założyć. Ale myślę, że gdy niedługo zrobi się naprawdę zimno, do gładkiego golfiku będzie jak znalazł... Jest puchaty i mięciutki, gdyż powstał z połączenia naturalnego bladoróżowego kamienia (niestety nie wiem jakiego, w każdym razie jest to pamiątka po babci...) i fantazyjnej, włochatej włóczki w kilku odcieniach różu.

Pozdrawiam moich wiernych obserwatorów :-) Mam nadzieję, że pomożecie mi przetrwać te kilka trudnych miesięcy, które jeszcze przede mną i pozostaniecie, pomimo moich coraz dłuższych nieobecności. 

Byle do wiosny!

-(-@