Prawa autorskie

Wszystkie rękodzieła, wzory, opisy, projekty oraz inne zdjęcia zamieszczone w tym blogu, są mojego autorstwa i stanowią moją własność (chyba, że wyraźnie zaznaczę inaczej), w związku z czym ich kopiowanie, publikowanie (w całości lub w części), czy też wykorzystywanie w jakikolwiek inny sposób bez mojej zgody jest zabronione, gdyż stanowi naruszenie praw autorskich (Dz.U. 1994 nr 24 poz. 83). Ar_nika-(-@

środa, 17 września 2014

Krótka przygoda z filcowaniem

No i trafiłam na kolejną technikę, przy której moja cierpliwość niezwykle szybko osiąga swoje granice... Mam na myśli filcowanie na sucho. Niedawno okazało się bowiem, że w przepastnych szufladach naszego przedszkola znajduje się zarówno przędza, jak i igła do filcowania! Pełna entuzjazmu (przynajmniej początkowo...) zabrałam się więc do pracy, aby po dwóch popołudniach stukania igłą w kłębuszek przędzy (a niekiedy i we własne palce, niestety...),  ufilcować kuleczkę nieco większą od opuszka mojego kciuka!


Aby stworzyć z niej cokolwiek - chociażby maleńkiego zwierzaczka - potrzeba kolejnych kilku dni, więc najpewniej wykorzystam ją po prostu jako element łąkowego obrazka (wykonanego mieszanką różnych sztuk rękodzielniczych), nad którym od jakiegoś czasu myślę ;-) Chyba, że dam się przekonać autorce tego tutorialu i spróbuję techniki mokrej...

Filcowaniu na mokro miałam już okazję przyjrzeć się swego czasu podczas wizyty w przedszkolu waldorfskim. Dzieci pod nadzorem nauczyciela robiły tym sposobem przepiękne tęczowe tulipany na dzień matki. Niestety, nigdzie w sieci nie udało mi się trafić na zdjęcia takich cudeniek... Pamiętam tylko, że praca zaczynała się od małej, bardzo ścisłej kuleczki, na którą dofilcowywano kolejne warstwy z przędzy w różnych kolorach, aż do uzyskania wielkości około 4, może 5 cm. Odpowiednie nacięcie filcowej kuli ukazywało bajecznie kolorowy środek, podczas gdy zewnętrzna warstwa była jednolitej barwy... Może jeszcze ktoś z was widział takie kwiaty?

Krótko mówiąc: filcowanie na pewno nie jest tym, co tygrysy lubią najbardziej... 
Przesyłam więc pozdrowienia i wyrazy mojego najszczerszego uznania dla osób tworzących cudeńka w tej technice!

-(-@

środa, 10 września 2014

Smutny koniec lata...



Wiem, że bardzo długo mnie ty nie było...
Musiałam się pozbierać...
Miesiąc temu odszedł mój tata...
Za szybko... Za wcześnie...
Choroba tak nagle odebrała mu siły.
Cieszyłam się, że zmęczony zasypia,
nie przeczuwając, że zaśnie na zawsze....

-(-@